Ωχ,Παναγία μου, έρωτας στα χρόνια της φοβέρας!!

"Το πρώτο σύμπτωμα του έρωτα σε έναν άντρα είναι η δειλία ενώ σε μια γυναίκα το θάρρος!"

VICTOR HUGO

Εμ, τέτοια έλεγες χρυσέ μου, γι' αυτό σ' έφαγε η μαρμάγκα!!

Αστειεύομαι βρε... ίσα - ίσα που ο συγχωρεμένος μια χαρά τα 'λεγε, αλλά πού να ξεστραβωθούμε εμείς τα νούμερα ν'ανοίξουμε κάνα βιβλίο να δούμε τι λέγαν "οι παλιοί που ήταν σοφοί". Βλέπεις, την εποχή που είχαμε τα βιβλία ανά χείρας κάνοντας ότι διαβάζουμε, από μέσα υπήρχε από Μανίνα μέχρι Cosmopolitan, γιατί έπρεπε να μας πει η κάθε κυρά love-expert και ταυτόχρονα miss Hot-Ass της δεκαετίας σου '90, τα "μυστικά για να τον κατακτήσεις"!! Και μετά αναρωτιόμασταν γιατί δεν έπιασε το κόλπο...

Και περίμενες κι εσύ ως άλλη Βασούλα (Τζένη Καρέζη) τον Δον Μήτσο με την πανοπλία, καβάλα στο γαϊδούρι και κάθε φορά σου έσκαγε σκέτος ο γάιδαρος χωρίς  τον καβαλάρη! Quelle decadance!!

Πάρ'όλο λοιπόν που θα έπρεπε θεωρητικά να ισχύει το ακριβώς αντίθετο απ' αυτό που μας περιγράφει ο κυρ-Βίκτωρας ο Ουγκός,καταλήγεις να τους έχεις, κοπελιά, τη σήμερον ημέρα και εν έτη 2016, τους μαντράχαλους από 30 και άνω να σου λένε "Μ' αρέσει, αλλά φοβάμαι..."
-Τι φοβάσαι βρε πουλάκι μου? Μη σε μαλώσει η μανούλα που πασαλήφτηκες με παγωτό?
 Ε, μεγάλωσες πια...βάλτα στο πλυντήριο μόνος σου, δε χρειάζεται να δίνεις και όοοοοολα τα άπλυτα σου αλλού για μπουγάδα.. Δεν ξέρω αν με εννοείς...

Αλλά θα μου πεις, οι πιστιρικάδες είναι το πρόβλημα? Εδώ βλέπεις τον άντρα τον πενηντάρη - που είναι ο νέος της εποχής - τον ώριμο (υποτίθεται), τον γκριζαρισμένο, τον γοητευτικό (φαντασιώσου Σον Κόνερι σε ρόλο Μπόντ) να αναρωτιέται: "Ερωτεύτηκα, λες να πονέσω?" Και τι να του απαντήσεις ρε κοπελιά...? 
-Φυσικά πουλάκι μου και θα πονέσεις, τι ερώτηση είναι αυτή? 
Διότι αν μπεις στη διαδικασία να το ζήσεις σ' αυτή την ηλικία σημαίνει από τη μία πλευρά ότι είσαι πολύ τυχερός που μπορείς να το νιώσεις και να ξανανιόσεις, από την άλλη βέβαια έχεις να ρίξεις πολύ ιδρώτα για να ανταποκριθείς...βλέπεις ο έρωτας έχει απαιτήσεις, σε όποια ηλικία κι αν είσαι!! Αν όμως τελικά, δεν το τολμήσεις...??? Αυτό πονάει περισσότερο,νομίζω. Γιατί το κουβαλάς, το σκέφτεσαι, σε στοιχειώνει το " κι αν?" και θα πεθαίνεις κάθε μέρα στη ρουτίνα της "βολής" σου.

Γι αυτό σου λέω μάνα μου, άσε τα σίγουρα και πήγαινε εκεί που τρέμουν τα πόδια σου...χωρίς φόβο, με πολύ πάθος!! Κι αν δεν γίνει αγάπη, σίγουρα δε θα μείνει ένα ακόμα απωθημένο... 
Αν γίνει όμως, είσαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, απλά γιατί ζεις!! Κι εγώ μαζί σου...

Αφιέρωση, προτροπή, συμβουλή...με πολλή αγάπη,στα αρσενικά, τα οποία για κάποιο μυστήριο λόγο εξακολουθώ να εκτιμώ και να θαυμάζω!

Τελικά είμαι αμετανόητη...

Love,
Κάτια