Κι εκεί που κάνεις τον απολογισμό σου και λες να κλείσεις τα παλιά τεφτέρια, μπας και πας κανα βήμα παρακάτω... να σου, σκάει στον "Μελωδία" ο Μητροπάνος, επιβλητικός και καθηλωτικός όπως πάντα, να δηλώνει με νότες πως:
" Της νύχτας οι αμαρτωλοί και της αυγής οι μόνοι,
θέλουν βαρύ ζεϊμπέκικο και νευρικό τιμόνι "
Κι είναι αυτός ο στίχος -γαμώτο- που σ'έχει στοιχειώσει 9 μήνες τώρα (σαν γκαστριά που δε λέει να τελειώσει ένα πράγμα), γιατί κάπως έτσι ξεκίνησε τότε η ιστορία...
Σου γράφει εκείνος "Πες μου κάτι, ό,τι θες" και του απαντάς μ' αυτό τον στίχο. Γιατί είσαι και φιλόμουση και ψαγμένη και με πλούσιο ρεπερτόριο-δεν μπορώ να πω- αλλά είσαι και λίγο βλαμμένη, γι αυτό και το'χεις τόσο πολύ με το φλέρτ : διότι γουστάρεις το παιχνίδι του μυαλού. Το 'χουν αυτό οι έξυπνοι άνθρωποι, ιντριγκάρονται με τα δύσκολα!
Εκεί που το χάνεις βέβαια, είναι στην προσγείωση... και κατ' επέκταση στη γείωση!
Μιας κι εσένα το μυαλό σου κινείται κάπου ανάμεσα στα σύννεφα και τη στρατόσφαιρα - γεγονός το οποίο φροντίζεις και να δηλώσεις εγκαίρως, μπας και δεν το ΄χει πιάσει με τη μία - και ο άλλος ψάχνεται στο χώμα, ή το πολύ-πολύ στα δέντρα, για τον απαγορευμένο καρπό με τη σουπερμαντολίνη! Να ντοπαριστεί για λίγο, να ξαναπάρει μπρος, να γεμίσει μπαταρίες , για να μπορέσει να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο.
Γιατί είναι δυνατά τα μοτίβα κοπελιά...!!
Πιο δυνατά από τις ανθρώπινες αδυναμίες...
Και "Η αγάπη είναι για τους δυνατούς" όπως έλεγε η Μαλβίνα, αλλά στα μοτίβα έχουμε αδυναμία.
Κι έτσι καταλήγουμε στο γνωστό μας σαλονάκι, να χαζεύουμε την οικεία μας ταπετσαρία με το γνωστό λουλουδάτο ντεσέν ( κοτσαριόοοοο..), αλλά πού ν'αλλάζεις τώρα ντεκόρ...?
Άστο...
Πάμε για κανένα καφέ καλύτερα..
Ιδανικά με θέα θάλασσα, έτσι για να πούμε ότι ξεφύγαμε... και καλά!!
-Κατάλαβες?
-Όχι
-Ούτε κι εγώ! Γιατί άραγε?
Love,
Κάτια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου