Δημήτρη μου, Δημήτρη μου!!

Μια τέτοια μέρα γιορτινή, σαν και τούτη, που γιορτάζει και "η μισή Ελλάδα" (η άλλη μισή του Άη-Γιαννιού, η υπόλοιπη του Άη-Γιώργη και κάτι ψιλά στα Νικολοβάρβαρα...αχ, καλέ τον Κωνσταντίνο ξέχασα!!), έρχομαι κι εγώ να ευχηθώ με τον δικό μου τρόπο!!

Γιατί, όσο να πεις κοπελιά μου, ένας Δον Μήτσος έχει περάσει ή μπορεί και να υπάρχει ακόμα στις ζωές όλων μας! Και τώρα που το ανακαλώ στη μνήμη μου, έχω να τιμήσω 3 Μήτσους στην ζωή μου!!

Ο πρώτος εντοπίζεται χρονικά περίπου μια 20ετία πίσω, στα τέλη του γυμνασίου, αρχές λυκείου (δεν θυμάμαι ακριβώς, θα σε γελάσω και δεν το θέλω!) , όπου κάπου ανάμεσα στις χυλόπιτες που έτρωγα απανωτά από τον -ένα χρόνο μεγαλύτερό μου- τυπά που είχα καψουρευτεί στο σχολείο (εννοείται πως ήταν λιοντάρι!!!), εμφανίζεται ο Air -Mήτσος !! 
Εννοείται μεγαλύτερος,εννοείται εξωσχολικός, εννοείται ωραίος, εννοείται κολλητός οικογενειακού μας φίλου!! Φαντάρος τότε το τεκνό, στις ειδικές δυνάμεις με ειδικότητα αλεξιπτωτιστής, εξού και το παρατσούκλι Air-Μήτσος το οποίο εμπνέυστηκε-ποιά άλλη- η Βανέσσα φυσικά, σε ώρα Αγγλικών όπου της εξιστορούσα τα τεκτενόμενα... Τι απέγινε με δαύτον μη με ρωτάς, δεν ενθυμούμαι... μάλλον τον έστειλα, ως συνήθως (αλλιώς θα το θυμόμουν!)

Ο έτερος καπαδόκης βαπτισμένος Δημήτριος, εμφανίζεται στη ζωή μου - την ενήλικη πια - κάπου στο τέλος του περασμένου αιώνα και του μιλλένιου ταυτοχρόνως! Αστυνομικός στο επάγγελμα (η κλασσική γοητεία που ασκεί το ένστολο οποιουδήποτε είδους), αθλητής του Χάντμπολ στην ομάδα του Κολλεγίου Αθηνών (κοινώς, και σωματαράς!), χωρισμένος με παιδί (νομίζω), 30 και βάλε ο μεσιέ ! Αληθινός τζέντλεμαν, δεν μπορώ να πω... μου χε κάνει το σπίτι Ανθοκομική της Κηφισιάς ! Με κάθε ευκαιρία, τσουπ και το μπουκετάκι του... Στα ραντεβού λίγο ζοριζόμασταν μεταξύ βάρδιας , προπόνησης και δεν ξέρω τι άλλο, και γενικά ό,τι μου απέμεινε να θυμάμαι είναι κάτι μπαλαμουτιάσματα μέσα στο περιπολικό εν ώρα υπηρεσίας, έξω από την Αστυνομική διεύθυνση στη Μεσογείων και Κατεχάκη, κάποια ξημερώματα που γυρνούσα από clubbing!! Ασχέτως που ήταν με τη στολή εκείνο το βράδυ και πολύ μου άρεσε, είχε και το όπλο που καθόλου δεν μου άρεσε,γιατί φοβόμουν μην εκπυρσοκροτήσει...κατα τ' αλλά ο συγκεκριμένος παρέμεινε Κύριος, Δον-Μήτσος οριτζινάλ!

Για τον τρίτο τον καλύτερο, τι να σου πω? Τον ξέρεις...κι εσύ κι όλη η Ελλάδα! Και δεν είναι άλλος από τον υπέρτατο Δημήτρη Μητροπάνο!! Μην τρομάζεις καλέ, δεν είχα μπλέξει ποτέ με τον άνθρωπο - Θεός 'σχωρέστον!. Είχα την τύχη βέβαια να τον γνωρίσω κάποια Χριστούγεννα στο σπίτι της Βανέσσας, αφού ήταν πολύ φίλος της μαμάς της, αλλά το στίγμα του στην ζωή μου δεν προκύπτει απ'αυτό! Είναι αυτό που ισχύει για όλους όσους αγαπήσαμε και αγαπάμε αυτόν τον αξεπέραστο καλλιτέχνη! Τον άντρα τον λεβέντη, το πρότυπο της ντομπροσίνης και της αρχοντιάς, τη φωνή τη βαριά τη λαϊκή, την ερμηνεία την αυθεντική, αυτή που βγαίνει από τα τάρταρα της ψυχής και σε ανανταριάζει σύγκορμο!! " Τον αγάπησα τον Μητροπάνο..", έγραψα κάποτε σ'ένα μύνημα στον Πάνο, τον οποίο αποκαλλούσα "Δίδυμο Φεγγαράκι μου", και τον ευχαριστώ τον συγκεκριμένο που τα καλοκαίρια και οι χειμώνες μας είχαν τη φωνή του Μητροπάνου! Από τότε λοιπόν ξεκίνησε το "κακό" και μιας και ο λαϊκός βάρδος είχε και μεγάλο ρεπερτόριο...έμελε να σημαδέψει και τις μετέπειτα σχέσεις μου, με αποκορύφωμα την τελευταία!(τα λέγαμε τις προάλλες, μην τα ξαναλέμε...)

Και θ'αναρρωτιέσαι ευλόγως κοπελιά μου, πώς μου την έδωσε έτσι σήμερα και αποφάσισα ν' ανοίξω τη ντιβανοκασέλα της ιστορίας και να πλέξω το εγκόμιο του απανταχού δοξασμένου Δημητρίου (του Μήτσου λέμε, όχι της Άτζελας, μην μπερδεύεσαι!).Αφορμή λοιπόν, για άλλη μια φορά, στάθηκε η επικοινωνία μου με μία απ τις κολλητές μου (δε σου λέω όνομα για να μην την εκθέσω), η οποία έχει στη συλλογή της τον Δημήτρη σε όλες τις εκδοχές και τους πιθανούς ρόλους! Και ο επίσημος αρραβωνίαρης της κάποτε ήταν ένας Δημήτρης, και ένας έρωτας τρελλός και παθιασμένος και με 5ετή διάρκεια σε κάποιο αλάνι με αυτό το όνομα πιστώνεται, και την εμπειρία της συντροφικότητας σε όλο της το μεγαλείο στον ωραίο κύριο Δημήτρη την οφείλει!! Κι επειδή είναι καλό κορίτσι, η ζωή της τα έφερε όλα μαζί πακέτο στο πρόσωπο του άντρα της, που φυσικά δεν λέγεται Δημήτρης, είναι βαφτισμένος αλλιώς ο χριστιανός, αλλά είναι Δον-Μήτσος με τα όλα του!! 

Άηντε και στα δικά μας...

Love, 

Κάτια